Ketting van gedichten

Er zijn mensen die ik af en toe een gedicht toezendt. Omdat zij
geïnteresseerd zijn in poëzie, maar ook in mijn dichterlijke
activiteiten. Zo kreeg ik onlangs ook een gedichtje terug.
Niet van mijn "fan" zelf, maar van een echte dichter.
Vooral ook omdat de inhoud van dat gedicht haar zo aansprak.


Schroeiplek
Niet huilen, maar schrijven om wat voorbij is.
 
Niet later,maar nu,
die tijd in verzen vangen.
 
De dingen niet dwingen,
maar schikken en zingen.
 
Niet zeggen: tijd heelt,
maar toeslaan en dichten.
Schrijven is pijn herverdelen
in achterklap op rijm.
 
Niet ongeremd, niet ongerijmd'
maar wonend in woorden.
 
Doodgewoon wonend en wachtend
op licht in het gedicht.
 
Tijd wijst uit.
Tijd wist weg.


Dichter: Joris Denoo


* Stuur mij gerust eens een gedichtje toe.
Wat u aanspreekt of zelf geschreven heeft.
Laat ons de poëzie verspreiden!