Ik zat
in de wachtkamer
en wachtte op
een arm...
om mij heen
een troostend woord daarbij
Het klopje op de schouder
en het duwtje in de rug
zet me kosteloos
weer buiten
Geniet
want het is lente
De verhalen over ziektebeelden
van de oom van de brugwachter
en die zijn schoonmoeders' neef
herken ik gelukkig niet
Dan was ik reeds dood
en begraven...
Geen opmerkingen:
Een reactie posten