Met een kar vol boodschappen sta ik bij het diepvriesvak te wachten op mijn vrouw.
Ze haalt nog even de soepgroente aan het begin van de supermarkt. Een jonge vrouw
is op zoek naar bladerdeeg. Hoogstwaarschijnlijk gebruikt ze het voor appelbeignets
of een ander hapje voor de De jaarwisseling. Ik weet waar ze het vinden kan, want
ook ik was er naar op zoek. Morgen Worstenbroodjes maken met onze neef...
Mijn vrouw had het wel gevonden. Had een heldere blik geworpen onderin het diepvriesvak.
De jonge vrouw kon het, net als ik, niet ontdekken en vroeg het de medewerker die
bij het andere vriesvak ijstaarten aan het inladen was. Hij wees het haar.
Een oudere heer die mij passeerde was ook op zoek naar het bladerdeeg.
" Wat zijn we toch een bakkersvolkje!" Is dat gekomen door: "Heel Holland bakt" of is dat zuinigheid? We bakken het lekkerder en goedkoper zelf! Vooral ook mèt de feestdagen.
De grijsaard wandelt op goed geluk naar dezelfde vrieskast en vraagt dezelfde supermarktmedewerker naar bladerdeeg. Ik kon het meekrijgen want de muzak stond deze morgen niet zo hard. De jonge dame zit ondertussen gehurkt bij de geopende vrieskast en pakt een doosje bladerdeeg voor haarzelf. In een zelfde beweging grijpt ze nog zo'n doosje en reikt het naar de man die haar vader zou kunnen zijn. "U wilde toch ook bladerdeeg?" De man nam het doosje in ontvangst en dankte haar voor de hulp. De man passeerde mij weer, op weg naar de kassa.
Een warm gevoel bekroop me, ondanks dat het hier wat killer was dan bij de broodafdeling.
ik glimlachte naar hem en zei:" Mooi toch dat u geholpen werd?" De man antwoord direct:" Heeft u iets met die vrouw?" Ik ontken op vriendelijke wijze met een kalme ontkenning:" Nee hoor, ik bedoelde het aangeven van het doosje." Het kwartje valt en hij glimlacht over zijn gedachtegang,
maar weet nu dat meerdere mensen hulpvaardigheid waarderen. Hij knikt bevestigend en zegt lachend:" Dat is zeker zo, mijnheer."
Een mooi verhaal in de supermarkt!
HIERBIJ WENS IK IEDEREEN EEN WARMER 2014
Ze haalt nog even de soepgroente aan het begin van de supermarkt. Een jonge vrouw
is op zoek naar bladerdeeg. Hoogstwaarschijnlijk gebruikt ze het voor appelbeignets
of een ander hapje voor de De jaarwisseling. Ik weet waar ze het vinden kan, want
ook ik was er naar op zoek. Morgen Worstenbroodjes maken met onze neef...
Mijn vrouw had het wel gevonden. Had een heldere blik geworpen onderin het diepvriesvak.
De jonge vrouw kon het, net als ik, niet ontdekken en vroeg het de medewerker die
bij het andere vriesvak ijstaarten aan het inladen was. Hij wees het haar.
Een oudere heer die mij passeerde was ook op zoek naar het bladerdeeg.
" Wat zijn we toch een bakkersvolkje!" Is dat gekomen door: "Heel Holland bakt" of is dat zuinigheid? We bakken het lekkerder en goedkoper zelf! Vooral ook mèt de feestdagen.
De grijsaard wandelt op goed geluk naar dezelfde vrieskast en vraagt dezelfde supermarktmedewerker naar bladerdeeg. Ik kon het meekrijgen want de muzak stond deze morgen niet zo hard. De jonge dame zit ondertussen gehurkt bij de geopende vrieskast en pakt een doosje bladerdeeg voor haarzelf. In een zelfde beweging grijpt ze nog zo'n doosje en reikt het naar de man die haar vader zou kunnen zijn. "U wilde toch ook bladerdeeg?" De man nam het doosje in ontvangst en dankte haar voor de hulp. De man passeerde mij weer, op weg naar de kassa.
Een warm gevoel bekroop me, ondanks dat het hier wat killer was dan bij de broodafdeling.
ik glimlachte naar hem en zei:" Mooi toch dat u geholpen werd?" De man antwoord direct:" Heeft u iets met die vrouw?" Ik ontken op vriendelijke wijze met een kalme ontkenning:" Nee hoor, ik bedoelde het aangeven van het doosje." Het kwartje valt en hij glimlacht over zijn gedachtegang,
maar weet nu dat meerdere mensen hulpvaardigheid waarderen. Hij knikt bevestigend en zegt lachend:" Dat is zeker zo, mijnheer."
Een mooi verhaal in de supermarkt!
HIERBIJ WENS IK IEDEREEN EEN WARMER 2014
