Voor mij geen tralalalie...

Vandaag is de Sint dus aangekomen, tralalalie, tie ralalla la.
Voor mij geen pretje, want ik eet mijn bordje niet altijd leeg.
Vanaf vandaag moet dát dus wèl! Want anders krijg ik niets
in mijn schoen welke altijd al bij de kachel staan. Het slijk
der aarde kleeft daar aan, vanwege het zuur verdiende geld.
Je moet toch wat als Jan Met De Pet. Waar koop je anders
je brood van, om op de plank te bewaren voor de
volgende dag? Op een lege maag kan ik geen
kilometers fietsen of een poot verzetten op het land!
Laat staan wat werken. De Sint is een goede stok
achter de deur of eigenlijk is het de Zwarte Piet
mèt dreigende roe! Die er dus voor zorgt dat ik gezond
de deur uit ga. Houd ik wel netto iets minder over om
presentjes te kopen, want ik eet dus meer.
Kom daar maar eens mee aan. Ja dat zegt
de weegschaal dan wel weer. Ieder pondje komt
door het mondje... Ik zing het wel weer even uit.
Strakjes een "Dag Sinterklaasje! Da-ag, da-ag!
Wordt het weer een: "Nu zijt wellekome..."
Oliebol die ik ben!