Dat verrèkte schroefje toch..!

Vanaf zijn studententijd had hij het: een denkrimpel. Tussen zijn 
twee wenkbrauwen liep het tot aan de neusbrug. Het stond 
hem wel. Het gaf hem een gevoel van zekerheid, de uitstraling van 

een slimmerik. Ondanks dat hij door zijn ervaring, steeds minder 
hoefde te prakkiseren, ontdekte hij toch dat, naarmate de jaren  
verstreken, de rimpel steeds dieper werd. 
Wreef hij daar wellicht over...op zoek naar inspiratie? Of was het 
de verslapping van zijn huid in het vollemaansgezicht? Het gaf 
hem nog wel de status, zo bleek uit de omgang met andere 
deskundigen in het werkveld dat hij bewerkte. Iedereen volgde 
de koers die hij voorstelde. Twee maanden geleden had hij 
een fout gemaakt! Op afspraak was hij naar Dé Kliniek gegaan 
en had een volle injectie met botox laten inspuiten. Hij zou er 
gladjes uit gaan zien en jaren jonger!

Hij had toch spijt gekregen...het schroefje ging door de ingreep 
steeds losser zitten! Wist hij veel..! Zat dát bij iedereen 
op dezelfde plek? Was dáár géén gereedschap vóór?