Als je iemand tekent die je mist,
omdat hij of zij er niet meer is
of onbereikbaar blijkt;
dan kan het resultaat verbazend
gelijken. Je kent diegene immers
door en door. Het karakter, de
uitdrukking; de lijnen in het gezicht.
Het volgende gedicht heb ik geschreven
naar aanleiding van een gedicht van
iemand anders.
Figuurlijk
wordt
menselijk
Glinstering
achter glas…
bleek
niet een lach,
maar zon
van buiten
Missen is…
iets extra’s hebben
blijkbaar
N.a.v.: http://dichtgezicht.wordpress.com/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten