Lachen om een handicap
Het was zomer 1980, mijn neef logeerde bij ons. Mijn neef heeft aan één hand slechts zijn duim en een verdikt kootje van zijn wijsvinger, de rest had hij verloren door een ongeval op jeugdige leeftijd.
We waren op een mooie zomerdag in de dierentuin en we hadden de grootste lol. We waren flink melig en maakten elkaar steeds gekker en mijn ouders en broers en zussen deden ook mee.
Zo kwamen we in het aquarium terecht waar allerlei mooie vissen te zien waren. Mooi gekleurde vissen, de sidderaal met zijn stroomstoot en nog wat bijzondere vissen. Zo kwamen we op een gegeven moment bij een bassin. hierin zwom een grote school vissen die er niet zo mooi gekleurd uit zagen. Het waren zelfs gevaarlijke vissen!
Mijn vader voelt met zijn hand in het water om de temperatuur te voelen, mijn neef had al gezien om wat voor vissen het ging en zei mijn vader dit niet meer te doen, want er zwommen piranha's. Deze vissen zien er heel onschuldig uit, maar in grote scholen zijn ze zeer gevaarlijk voor dier èn mens. Zij eten je met huid en haar op!
We keken met zijn allen vol ontzag naar de vissen. Het was weer tijd voor een grapje of gevatte opmerking. Ik en mijn neef stonden nog wat te staren in het water met de piranha's, toen een moeder met een jongetje van ongeveer zes jaar bij ons kwam staan. Het kind was erg nieuwsgierig en vroeg aan zijn moeder om wat voor vissen het ging. De moeder had de begeleidende tekst blijkbaar paraat, want ze wist het kind van alles te vertellen en vertelde dus ook over het gevaar van de vissen. Ze tilde het jongetje op zodat hij alles goed kon bekijken en ze waarschuwde hem, niet de handen in het water te doen ,omdat je anders gebeten zou kunnen worden.
Dit was het moment van een grap. Mijn neef zei heel serieus tegen de mevrouw: "Ik wou dat ze dat ook tegen mij zeiden de vorige keer, en hij liet zijn hand zien waar hij enige vingers mist. De mevrouw in kwestie schrok enorm, werd lijkbleek en pakte haar kind onder de arm en verliet in looppas het aquarium. Wat hebben wij met elkaar toch gelachen om de handicap van mijn neef!
Eerder verschenen in De Stentor En nu ik… d.d 20 september 2006
Kort geleden geplaatst op:
N.A.H.-Overijssel: http://nahoverijssel.nl/page/Nieuws?Nid=546
Geen opmerkingen:
Een reactie posten