Ieder zijn lot; of hoe hèt beschikt...

Ik schreef al eerder dat we een lot cadeau hadden gekregen
en daarom Oudejaars-avond iets anders keken dan gewoonte was.
Geen conference om te lachen, maar spektakel op een plein.
Spanningsvol verlangen naar de juiste getallen.
Vanmorgen viel er van de Nationale Postcode Loterij een
rode enveloppe op de mat. Aan mijn vrouw gericht...wist niet
dat zij speelde. De letters lieten anders geloven:

WIE WAREN IN 2011 DE WINNAARS IN UW BUURT?
We openden het...
een plattegrond van onze wijk - met daar op aangegeven -
de winnaars. Wist niet dat het er zo veel waren.
Vast geen grote prijs anders zouden er meer mensen
verhuisd zijn. Nee, de ijsprijs...was uitgereikt in ons buurtje,
dat heb ik wel meegekregen.
Gelukkig niet de fietsen. Je zal toch 7 loten hebben,
wat moet je dan met zéven rijwielen.
U leest de ergernis:

WIJ DOEN NIET MEE!
De prijzen zijn immers
al gevalleen / reeds vergeven*

* Hoe vaak valt een prijs immers op hetzelfde lot?
Ik zou natuurlijk kunnen verhuizen, of een lot kunnen
nemen op een postcode die nog niet in de prijzen
gevallen is; daar heb ik overigens vast óók gewoond...
dus zo oneerlijk is dat toch niet?

Het meest vreemde was nog de geadresseerde:
mijn vrouw, de bewoonster met twee achternamen,
werd hier MENEER genoemd!