Zeeschuim

Ik lig op een badlaken 
staar naar het golven met schuim
Rijk omhoog naar een blauw stukje
grijp mis want het zeepbakje ontbreek
De tegels op wanden en muren
zijn wijds en verzand
Het plonst in mijn oren
de vloed aan mijn lippen
Ik richt me op
en trek de stop er uit
Gris mijn bagage
en loop naar mijn fiets
Eenzaam tussen velen
zo bijzonder is mijn driewieler
Thuis verpak ik mijn herinnering
in een dagje aan zee
op het prikbord on line