Wie het weet, mag het zeggen.

"Zet de wereld op zijn kop!" schalt de stem uit de radio. 
Ik hoor het noodgedwongen, want het sluikt er 
tussendoor. Je hebt de muziek nog niet afgeluisterd,
het verre nieuws nog niet op waarheid gekwalificeerd,
of je krijgt de reclame naar het hoofd geslingerd. 
Loze kreten roepen om iets te doen, te laten of aan te 
schaffen. 
Bij deze kreet glimlach ik en bekijk de tekst eens 
van alle kanten alsof het een 3D-print is. Van opzij,
links èn rechts. Van boven, maar óók dus van 
onderen. Je moet het op zijn kop kunnen zien.
Mij wordt het niet duidelijk. De slogan kun je 
inderdaad rondom bezien, maar de wereld..?
NEE! Dat kan helemaal niet. Laat staan 
mijn wereld, dat is een bol die draait in de ruimte.
Probeer een bol maar eens op de kop te zetten.
Het lukt je niet. Om dat te doen, zul je de bol
ergens moeten openen en binnenste buiten
moeten keren. Wordt het ook nog eens 
volkomen duister want de zon kan daar niet bij.
Nee, de wereld op zijn kop zetten zou 
alleen lukken als iemand die zelfde wereld opgooit 
en dat één van ons deze dan op het voorhoofd
krijgt en het met een knik een andere kant op zwiept.
Waar zouden we terecht komen?
Welk doel heiligt het middel?