Mijn mond gaat
automatisch
wijder open
Een gapend gat
waarin slechts verdwijnt
Zuurstof
om op adem te komen
De veren
in mijn gewrichten
tillen me
eenvoudigweg
over alle hekken
Ren ik achter
de schapen aan
Hoef ik
hen niet te tellen
Zoveel nachtrust
heb ik niet nodig
Of slaap ik
na de droom? *
* Geschreven n.a.v. gedicht op:
http://dichtgezicht.wordpress.com/2012/12/13/gebroken-veertjes/
Geen opmerkingen:
Een reactie posten