Na een reis van drie uur is hij weer thuis, bergt de bagage vanuit de koffers weer in de kasten en stopt de vuile was in de machine. Met een kop koffie op de bank overdenkt hij het weekend aan zee. Zwemmen de badgasten weer in het water, komen de golven nog steeds af en aan? Is het zandkasteel door de vloed nog overspoeld of hadden de Duitsers de afstand goed ingeschat? Stand gehouden in Nederland! Staat de viskraam weer langs de boulevard, verkoopt de man zijn maatjes met of zonder ui? Huilt er een kind bij zijn moeder, omdat het zand in de ogen wreef? "Wonderlijk is en blijft het", denkt hij met verbazing. Het leven gaat maar door en door. Terwijl ik op de bank zit, slentert een echtpaar door het zand, nemen een grote pas om over mij heen te stappen... want ik lig er nog! Kun je op twee plaatsen zijn? Nee, ik zit hier mijn koffie te drinken, de handdoek natter als gisteren. Die zit in de machine! Over ruim een uur, net als de gehele was, weer schoon!
Ik lig op een badlaken staar naar het golven met schuim Rijk omhoog naar een blauw stukje grijp mis want het zeepbakje ontbreek De tegels op wanden en muren zijn wijds en verzand Het plonst in mijn oren de vloed aan mijn lippen Ik richt me op en trek de stop er uit Gris mijn bagage en loop naar mijn fiets Eenzaam tussen velen zo bijzonder is mijn driewieler Thuis verpak ik mijn herinnering in een dagje aan zee op het prikbord on line