Ik herinner mij een bos
jeugdig maar ouder als ik
gezien de jaarringen
van omgevallen stammen
De onderdelen apart
zichtbaar nieuw
geen herkenning
Wel de som der delen
langs dezelfde weg
Schoorvoetend
het pad volgen
gevoel van herkenning
Bij een blauw paaltje
gingen we links
Een glimlach ontstaat
mijn gebroken veter
hangt aan een tak
Gegroeid kan ik er
toch niet bij
Mijn schaduw verduistert
maar wandelt verder
Samen ritselen
door herfstjaren heen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten