Een boodschap doen
Ontspannen een boodschap doen is voor mij wat lastig. Het lukt gewoonweg niet! Toch weet ik nu waar de schoen wringt: het is mijn besluiteloosheid en twijfel. Niet alleen bij het kopen van een paar schoenen. Dat heb ik nog nooit aangedurfd.
Neem nu vanmorgen, ik moet een wissellijst halen voor mijn vrouw. Het formaat is van belang,
een A4'tje moet er in. De lijst er omheen is niet van belang, dat lucht al iets op. Ik neem voor het gemak een A4'tje mee naar de winkel, met daarop de maten: 21 x 29,7cm. Het moet vast lukken! In de winkel aangekomen heb ik de stelling met wissellijsten al snel gevonden, het is voor het eerst dat ik daar alleen ben! Ik zucht eens diep... De lucht lijkt waarlijk op te klaren. Alhoewel, buiten blijft het regenen.
Op een kaartje zie ik de door mij genoteerde maten staan. Hee, die moeten het dus zijn. Ik pak voorzichtig een lijst en leg deze plat op een stapel pakketten kopieerpapier. Haal het A4'tje uit mijn zak en leg deze bovenop de lijst. Dat past! Toch weer terug naar de stelling...Misschien een andere lijst, hoe zit het met de passe-partout? Die zit hier niet in! Bij een ander zit wel een inlegvel waar je eventueel een kader van kunt maken. O, maar als ik de deze koop, zit het vel wel strak tot aan de buitenlijst. Inademen! Ik maak mijn keuze en loop naar de kassa. Hoef geen rij te kiezen, er is slechts één kassa open; wel zo makkelijk - achteraan aansluiten. Er wordt omgeroepen een extra kassa te openen. Ik loop daar naar toe en word gelijk geholpen. Na betaling, stop ik het geld, dat me bijna in de hand wordt geworpen, in mijn portemonnee. De lijst doe ik in meegegeven plastic zak; blijft het in ieder geval droog. Daarna in mijn boodschappentas.
Door de regen loop ik naar mijn fiets, welke ik onder een klein afdakje had weggezet - het zadel nog bijna droog. Kalm aan fiets ik huiswaarts. Het regent nog steeds, maar ook de wind is opgestoken. De tas houd ik in de smiezen. Er zit iets kostbaar breekbaars in!
Veilig thuis gekomen zet ik mijn fiets op de standaard. Voorzichtig neem ik de tas van het stuur.
Open de schuurdeur en rijd de fiets naar binnen. De deur weer dicht en afgesloten.
De achterdeur ontsloten en de tas plat op tafel. De jas uit en bril droog gemaakt.
Het plastic tasje mèt lijst op het bureau voorzichtig neergelegd. Wel nog even gecheckt of het glas geen scheuren vertoond. Het zal me toch niet gebeuren! Ik wil het goed doen, ik kán het!
Ontspannen een boodschap doen is voor mij wat lastig. Het lukt gewoonweg niet! Toch weet ik nu waar de schoen wringt: het is mijn besluiteloosheid en twijfel. Niet alleen bij het kopen van een paar schoenen. Dat heb ik nog nooit aangedurfd.
Neem nu vanmorgen, ik moet een wissellijst halen voor mijn vrouw. Het formaat is van belang,
een A4'tje moet er in. De lijst er omheen is niet van belang, dat lucht al iets op. Ik neem voor het gemak een A4'tje mee naar de winkel, met daarop de maten: 21 x 29,7cm. Het moet vast lukken! In de winkel aangekomen heb ik de stelling met wissellijsten al snel gevonden, het is voor het eerst dat ik daar alleen ben! Ik zucht eens diep... De lucht lijkt waarlijk op te klaren. Alhoewel, buiten blijft het regenen.
Op een kaartje zie ik de door mij genoteerde maten staan. Hee, die moeten het dus zijn. Ik pak voorzichtig een lijst en leg deze plat op een stapel pakketten kopieerpapier. Haal het A4'tje uit mijn zak en leg deze bovenop de lijst. Dat past! Toch weer terug naar de stelling...Misschien een andere lijst, hoe zit het met de passe-partout? Die zit hier niet in! Bij een ander zit wel een inlegvel waar je eventueel een kader van kunt maken. O, maar als ik de deze koop, zit het vel wel strak tot aan de buitenlijst. Inademen! Ik maak mijn keuze en loop naar de kassa. Hoef geen rij te kiezen, er is slechts één kassa open; wel zo makkelijk - achteraan aansluiten. Er wordt omgeroepen een extra kassa te openen. Ik loop daar naar toe en word gelijk geholpen. Na betaling, stop ik het geld, dat me bijna in de hand wordt geworpen, in mijn portemonnee. De lijst doe ik in meegegeven plastic zak; blijft het in ieder geval droog. Daarna in mijn boodschappentas.
Door de regen loop ik naar mijn fiets, welke ik onder een klein afdakje had weggezet - het zadel nog bijna droog. Kalm aan fiets ik huiswaarts. Het regent nog steeds, maar ook de wind is opgestoken. De tas houd ik in de smiezen. Er zit iets kostbaar breekbaars in!
Veilig thuis gekomen zet ik mijn fiets op de standaard. Voorzichtig neem ik de tas van het stuur.
Open de schuurdeur en rijd de fiets naar binnen. De deur weer dicht en afgesloten.
De achterdeur ontsloten en de tas plat op tafel. De jas uit en bril droog gemaakt.
Het plastic tasje mèt lijst op het bureau voorzichtig neergelegd. Wel nog even gecheckt of het glas geen scheuren vertoond. Het zal me toch niet gebeuren! Ik wil het goed doen, ik kán het!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten