Treurnis...

...Even vooraf, neem dit NIET serieus

Een gevoel van verdriet bekruipt me
Een beeld dendert bij me binnen
Verlaten strand
wat lege ligbedden
onder parasols
De zee golft schuimend
geen beweging
... Behalve
een opblaasbare strandbal
Geen kind die er achteraan rent
of afwachtend wacht
tot het speelgoed
aangekomen is
Diezelfde strandbal
half leeg
waarschijnlijk lek
Daardoor
niet lekker rolt
En tegen de hoge stoel
van de badmeester
blijft liggen
En dat hij
na een kwartier
naar beneden komt
omdat hij werk ziet
De bal naar
een verdrietig kind
wil brengen
maar niemand ziet
En dat hij
de strandbal troost
omdat hij ziet
dat die
zand in de ogen heeft...
Dat moet pijn doen
bij ons ALLEMAAL


> Een filmpje bij Zomergasten
bracht me op het idee