Ik als oorlogscorrespondent

Toen er juist in mijn straat een strijd werd uitgevochten, meldde ik me aan als verslaggever. Omdat ik aan beide kanten had gewoond tijdens mijn mijn jonge leven, bleek ik het meest geschikt. Ik kreeg de opdracht vooral geen partij te kiezen en het aantal successen èn verliezen af te wisselen en per dag te vermelden. Mochten er nieuwe methodes op handen zijn om elkaar te verrassen in de strijd dan mocht ik daar achteraf ook pas kond van doen zodat de tegenpartij zich er niet op kon voorbereiden. Toen na een half jaar er nauwelijks schot in de zaak bleek te zitten, er slechts sprake was van kleine winsten op elkaar, veroverd gebied behoorde de volgende dag vaak al weer aan de tegenstander, bemerkte ik ook, dat ik nauwelijks neutraal kon zijn, want ik bezag het telkenmale vanuit de positie die ik als thuisschrijver altijd innam. Veilig van achter een bureautje met zicht op de voortuin. Ik diende een verhuisplan in bij de korpsleiding van beide partijen. Na overleg werd een staakt het vuren bedongen en werden al mijn boeken geconfiskeerd.Strijders van beide partijen stapelden deze allemaal in het midden van het strijdtoneel. Via een ladder werd ik naar boven gevoerd. Van daar uit had ik zicht op beide fronten.Voldoende leesvoer kon ik schrijven en ook werd ik dagelijks voorzien van eten en drinken. Ben benieuwd wanneer het vrede wordt, ik zou dan immers wel mijn broodwinning verliezen...

KLIK voor bijassende illustratie op de link:
https://wakkersgedichten.wordpress.com/2015/02/26/ik-als-oorlogscorrespondent-2/