Vissen in een stad...

Midden op een grasveld
gelegen tussen enkele huizen
en een flatgebouw
zat een man in regenpak
op een viskruk
De hengel uitgeworpen
op een standaard naast hem
Hij zag de dobber duiken
tussen het gras
maar toch...
Hij sloeg aan
en haalde voorzichtig binnen...
NIETS

KLIK op de LINK
voor de clue, zichtbaar in een plaatje...

http://wakkersgedichten.wordpress.com/2014/10/30/3397/

Levensgedicht...

Levensgedicht Ivar 50 jaar
Gedicht Tineke Koster

 Ode aan Ivar Roald  24 oktober 1964 ------------24 oktober 2014

Denkend aan Ivar
Zie ik een man van 50
Sterk en kwetsbaar
Door het leven gaan
Samen met Dineke
Sven en Joran
Familie en vrienden
Die  met jou zijn meegegaan

Denken en dichten
Leven en werken
De kritische mening
Alles mag er zijn
Dat is hetgene
Wat jou heeft gevormd
Tot de mens, tot de man
Zo groots en zo klein

Jouw leven begonnen
Uit ouders zo prachtig
Kind van hun dromen
In herfstkleurentaal
Genoemd naar een schaatser
Jouw naam was bijzonder
Zo werd Ivar Roald
Het nieuwe verhaal

Denkend aan Ivar
Eerste tantezegger
Grote trots waar ik
Op pas en mee speel
Jouw lieve koppie
Gevuld met je wijsheid
Opmerkzaam en grappig
Vertederend geheel

Denkend aan Ivar,
Opgroeiend neefje
Oogoperaties
Moest je ondergaan
Jouw wijsheid en humor
Heelt pijn en onzekerheid
Want dit is het leven
Met een lach en een traan

Denkend aan Ivar
Sociale jongen
Zoon en broer
Een ware vriend
Onderzoekend en lerend
De natuur en de wereld
Vooral willen weten
Waar alles toedient

Denkend aan Ivar
Een puber zo kwetsbaar
Vechtend uit zijn coma
“IK KAN BIJNA ALLES”, …………
Een nieuwe zin
Weer moeten leren
En alles verdragen
Een toekomst met vragen
Verlies en Gewin

Denkend aan Ivar
Zie ik Dineke naast je
Jouw grote liefde
Je steun en je kracht
Sven en Joran,
Bijzondere zonen
Samen in Zwolle
Geleefd, gehoopt, verwacht.

Denkend aan Ivar,
Liefste neef van 50
Wij vieren het feest
Van jou als fijn mens
‘’ Ik kan bijna alles’’,
De zin die het maakte
Die jou wist te raken…
Denkend aan Ivar,
Geluk voor de toekomst
Is wat ik jou wens.

Jarig...

Zie het vallend blad

maar als confetti!

Ontaard...

Hij bewaarde
wat geboortegrond
in zijn linkerzak
en in een jaszak zat
een kastanje tegen reuma
De knieën van zijn broek
waren bevlekt met smeer
uit het laadruim
waarin hij gekomen was
Zijn handen had hij
goed gewassen
Onschuldig als hij was
liet hij zijn sporen na
in het land van verblijf
"Kon er een veilige haven zijn
in het land zonder kust?"

Voor elk wat wils..?

Is iedere toekomst
wat ieder toekomt
of pijnigt iets zich af
aan wie hij wat geeft?
Loont vooroplopen 
of wacht je netjes af?
Zijn de grote graaiers
de gelukkigen
of moeten de kleintjes
vrolijk lachen
omdat het beter is
met lege handen te staan?

Wandelregels...

De pen stapt
met natte voeten
over rechte regels
Laat sporen na
op witte vloer
De route 
niet vooraf bepaalt
koerst in eigen wereld
Tot de punt
of het slotwoord

Handbereik

Met uitgestrekte armen
de handen volledig open
kan ik veel niet raken
laat staan pakken
Anderen gaan er 
gedachteloos aan voorbij
en zo blijft er toch
genoeg om naar uit te zien
Misschien groei ik nog
of rolt het in de wind
naar mij toe

Mijn plafond heeft sterren...

Ik trek de bloemen 
van het veld
geurloos over me heen
Leg mijn hoofd
te rusten in prikkelarm gras 
De matras is zacht als weiland
en het zoemt naar bijtjes
Honingzoete dromen

Erfbaar verleden

Tussen haastige momenten
tel ik langdurige gedachten van voorbij
Herinneringen van dagen terug
duren schijnbaar langer
dan de alledaagse belevenissen van het heden
Achteraf is langdradigheid
weer heel bijzonder
omdat je er toen nog was
of ik iets deed
dat niet nagelaten kon worden
Toch is onze nalatenschap
het samenzijn van toen

Ware aard...

Zij veegt wat tranen
met een doekje
en stopt het
in haar tas
en staat op
Ze volgt de medereizigers
de trein in
Met de rug
naar het reisdoel
en de tas op schoot
koerst ze richting Aankomst
halverwege
ruikt ze aan de bloem
die uit haar tas groeit
Tussenstation
blijven waar je bent
Nog niet
de juiste bestemming

Maakbaar leven..?

In de krassen
op het tafelblad
lees ik de kinderen
Jeugdige jaren
blokken stapelen
of vastklikken
met een rood dak
Een dobbelsteen
toch verloren
Raad toch
wat jij ziet
Wat sporen klei
in kleine voegen
kan ik daar
een mensenleven
van boetseren?

Digitaal of papier?

Knisperend blad
een marge waarop
iets snel geschreven
Scheurend vel
Vingers die bewegen
de boodschap wegschuiven
Weg of toch weer terg
Doe mij maar
arbeid voor een krantenjongen
Een lekke band
door fietstas vol nieuws!

Schrijf troost...

Door verdriet
is het uitzicht weg
de ramen beslagen
Veeg met vlakke hand
de triestheid weg
zodat het licht
weer binnenkomt
of bezien kan worden
Schrijf
met je wijsvinger
de gedachten van je af
wat woorden op het glas

Nadenkertje...

Niet opstandig verzet ik de eettafel
naar dichterbij het haardvuur
De schommelstoel opzij
zodat ik de bewegende beelden
op de televisie weer kan zien
De planten verschuif ik
voor het venster
en mijn schoenen
loop ik na...
Alle paren compleet
Ik heb zo wat bakens verzet
moet gaan nadenken waar ik loop
verfrissend voor het brein...

https://m.youtube.com/watch?v=yxOzOg2jWFM

"Wat nu weer!"

Loop ik in Gouda
trek in een lekkere koek
verkoopt die echte bakker
stroopwafels onder de naam
PIETENKOPPIES!

Wezen...

Ik ben blij met het bestaan
maar af en toe 
mag ik ook zitten gaan
en zelfs liggen
Dat laatste is oké 
maar krijg er 
weinig van mee

Kleingeld in je zakdoek...

Tranen zijn altijd vers 
ook al pleng je ze 
voor zoveelste keer 
over oud zeer 
Verlies van weleer 
tekortkomingen door ziekte of ongeluk 
Kunnen huilen 
blijkt wel een verdienste… 

Getallenreeks...

Het zou slecht gaan
met Disneyland Parijs
Ze krijgen
een financiële Boost
van Walt Disney
om uit de rode cijfers te komen
"Ik dacht dat het
een affiche was
van een toekomstige attractie"

Eindelijk...

De bijbel in "gewone taal" uitgegeven.
"Hé, nu weet ik wat voor schepsel ík bèn!
Het staat er, zwart op wit!"