Twee onder één kap...

Huizen worden bedacht
met lijnen op papier
Getoond in een schilderij
zijn het nog steeds 
strepen van begrenzing
Om vanuit een woning
contact met uitwonenden
te kunnen krijgen
zijn muren opengebroken
en heten dat 
ramen en deuren 
Verbindingen
tussen gebouwen
zijn lijnen voor
telefonisch contact
al gaat dat nu
ook zonder

De wereld naar je hand zetten...

"O, nee! Waar is mijn schetsboek?"

Wat schetst
mijn verbazing?
Slechts een hand
met een potlood!
Zij lagen verloren
op de tafel
De eigenaresse
ontwaakte uit
een staren
naar de grauwe wereld
en wist geen raad
Ze miste iets..!
Tekende vastomlijnd
en ingekleurd
een ringband met
blanke vellen
Waarna ze vurig
weer aan de slag kon gaan! *

* n.a.v.
https://anoukfierens.wordpress.com/2015/12/16/noooo-i-lost-my-sketchbook/#comments

Etalages vol wensen...

Kling, kling…
de arrenslee
of de kassa
Klinkende munt

Aandacht en liefde
kost niets
en zegt mij meer
dan verpakte cadeaus

Leed zonder handvat...

De zwaarste last
dragen zij niet
op de rug
of ingeklemd
tussen armen
Nee, dat kun je
neerzetten of
laten dragen
door een ander
Nee, wat ondragelijk is
is het verlies van
familie, huis en haard
De grens voorbij
van het vaderland

Geschreven n.a.v. afbeelding op:

http://muizenest.nl/2015/11/12/nizar-ali-badr/

Kleurrijk landschap... met een slootje

Een streep water
op het doek
vol natuurlijke tinten
Grasgroene wallenkanten,
houten stelen met bladerkwast
Schep drap uit de sloot
opdat stroom niet stilt
en overloopt
Blijft glimmen
in de zon

De Coach...

Je leeft onder een glazen stolp
en wordt beoordeeld door het resultaat
van jouw spelers...
Die laat je los in een stadion en op het
grasveld zijn lijnen getrokken waarbinnen
dat gebeuren moet.
Ook zijn er spelregels die niet altijd in
je eigen voordeel worden uitgelegd.
Een mannetje met een fluit is voor,
maar vaker tegen je.
En dan zitten er nog duizenden te kijken
op een harde zetel in het collosseum van een
stadion en miljoenen thuis voor de buis.
Bovendien komt er na de hektiek een persconferentie
waarin je het hoofd niet moedeloos mag laten hangen,
maar na een gelijkspel of bij verlies er een positieve draai
aan moet geven.

Zij kunnen je maken en breken...
Vreemd dat dat niet begrepen wordt.
Medelijden hebben met een poppekastpop
zou op zijn plaats zijn.

Vlucht in stenen...

Ik wilde het zwerfkeien noemen...
maar deze stenen
zijn op de vlucht
en dan niet
voor natuurgeweld
als wind en regen
maar onmenselijke strijd

N.a.v. illustratie. 
Zie de link:
https://wakkersgedichten.wordpress.com/2015/11/02/vlucht-in-steen/