De auto van een bezorgdienst, met kenmerkende kleur en de letters pontificaal aanwezig, stopt voor mijn voordeur.Er wordt inderdaad een pakketje verwacht en ik loop snel naar de voordeur en open deze stante pede.De dame in kwestie voert een aantal handelingen uit en staptmet een doos in haar handen op mij toe.We wensen elkaar een goede morgen en ik neem hetkartonnen pakketje eenvoudig over, omdat ik weet dat het weinig weegt.Om zeker te zijn dat ik de juiste ontvanger ben, wordt er naar mijn naam gevraagd. Ik leg uit dat het voor een bewoner in dit huis is. Mijn achternaam moet ik nog wel noemen.Dat doe ik en wijs haar op het naambordje op de voordeur.Een computer-achtig apparaatje met toetsenbordje en touchscreen wordt mij voorgehouden."Een pennetje is niet meer nodig, mijnheer." Wordt mij uitgelegd en terstond zet ik mijn wijsvinger op het scherm.In een paar snelle bewegingen zet ik mijn autogram. Mijn vinger komt los van het venster... en in dezelfde vaart wil ik de dame haar pen terug geven, dus ik steek haar mijn vinger toe. Ik bemerk mijn fout door de automatische piloot uit te schakelen en geef snel het apparaat terug,Ik ben blijkbaar van de oude stempel die nog veel met pen heeft geschreven...een stylus heet dat tegenwoordig ook wel en is van kunststof en behoeft geen inkt.Bovendien hoeft deze bovendien niet geslepen te worden. Geslepen-dat voel ik mij wel. Opmerkzaam.
