Etalages vol wensen...

Kling, kling…
de arrenslee
of de kassa
Klinkende munt

Aandacht en liefde
kost niets
en zegt mij meer
dan verpakte cadeaus

Leed zonder handvat...

De zwaarste last
dragen zij niet
op de rug
of ingeklemd
tussen armen
Nee, dat kun je
neerzetten of
laten dragen
door een ander
Nee, wat ondragelijk is
is het verlies van
familie, huis en haard
De grens voorbij
van het vaderland

Geschreven n.a.v. afbeelding op:

http://muizenest.nl/2015/11/12/nizar-ali-badr/

Kleurrijk landschap... met een slootje

Een streep water
op het doek
vol natuurlijke tinten
Grasgroene wallenkanten,
houten stelen met bladerkwast
Schep drap uit de sloot
opdat stroom niet stilt
en overloopt
Blijft glimmen
in de zon

De Coach...

Je leeft onder een glazen stolp
en wordt beoordeeld door het resultaat
van jouw spelers...
Die laat je los in een stadion en op het
grasveld zijn lijnen getrokken waarbinnen
dat gebeuren moet.
Ook zijn er spelregels die niet altijd in
je eigen voordeel worden uitgelegd.
Een mannetje met een fluit is voor,
maar vaker tegen je.
En dan zitten er nog duizenden te kijken
op een harde zetel in het collosseum van een
stadion en miljoenen thuis voor de buis.
Bovendien komt er na de hektiek een persconferentie
waarin je het hoofd niet moedeloos mag laten hangen,
maar na een gelijkspel of bij verlies er een positieve draai
aan moet geven.

Zij kunnen je maken en breken...
Vreemd dat dat niet begrepen wordt.
Medelijden hebben met een poppekastpop
zou op zijn plaats zijn.

Vlucht in stenen...

Ik wilde het zwerfkeien noemen...
maar deze stenen
zijn op de vlucht
en dan niet
voor natuurgeweld
als wind en regen
maar onmenselijke strijd

N.a.v. illustratie. 
Zie de link:
https://wakkersgedichten.wordpress.com/2015/11/02/vlucht-in-steen/